Articul per Ladin Gherdëina

I luesc Costamula Dessot y Costamula Dessëura ie doi vedli mejes de Urtijëi sun Costamula, tl ridl "Piz Dessëura"[1]. L'inuem vën dal col cun na gran costa, ulache Costamula Dessot ie pra l ruf de Sciadules y daujin a Puntëdla y Costamula Dessëura ie suinsom dl col[2]. Tramdoi cëses ie sota defendura dla Provinzia de Bulsan-Südtirol[3][4].

Costamula Dessot, sën ustaria.
Costamula Dessëura.
Costamula Dessëura suinsom y la cëses de Puntëdla.

Storia mudé

Tl 1784 à Giuani Batista Moroder cumprà Costamula Dessëura[5] da si padrin Johann Martiner y tl 1824 al cumprà nce Costamula Dessot da Anton Runggaldier. I mejes ie restei for tla familia Moroder nchin ti ani 1970 canche la doi ultima abitantes Sefa (Costamula Dessot)[6][7] y Mariana[8][9][10] (Costamula Dessëura) ie mortes. Costamula Dessot ie deventeda na gran ustaria y l purtoi "La Longia" ti passa via bel dancà.

Notes mudé

  1. Barbara Lanz, Sonja Mitterer: Höfekarte Gröden. Museum Gherdëina, Urtijëi 2014. ISBN 978-88-909015-0-8
  2. Costamula dessëura, sun Ch’l Piz, Urtijëi. Calënder de Gherdëina 1975, pl. 14.
  3. Costamula Dessot, sota defendura dla Provinzia de Bulsan - Südtirol.
  4. Costamula Dessëura, sota defendura dla Provinzia de Bulsan - Südtirol.
  5. Costamula de Sëura (1686-1687). Calënder de Gherdëina 2008, pl. 35
  6. Malia da Cudan: Tò cënder a lavé guant, bën chël?. Calënder de Gherdëina 1979, pl.87.
  7. Milia Kostner: La cësadafuech da zacan. Anda Sefa da Costamula te si cësadafuech. Calënder de Gherdëina 2004 ,pl. 176
  8. Njonta al liber families Moroder plata 121, PDF.
  9. Trudi Vallazza: N'ena sa Costamula. Calënder de Gherdëina 1993, pl.131
  10. Luis Senoner da Ciablon: Bona ujinanza.Calënder de Gherdëina 1995, pl. 33-34.

Bibliografia mudé

Tlo ie da liejer te uni detail la storia di mejes Costamula y si families.

  • Die Moroder, ein altladinisches Geschlecht aus Gröden-Dolomiten vom 14. bis zum 20. Jahrhundert. Ein Beitrag zur tirolischen Familienforschung. Komitee für die Drucklegung des Moroder-Stammbuches, St. Ulrich in Gröden 1980. Liber online Pl. 152-157 pdf.

Cëla nce mudé